O sfinksach

Pierwsze doniesienia dotyczące bezwłosych kotów mają ponad 180 lat. Od 1830 roku biolodzy opisywali przypadki tak zwanych bezwłosych kotów domowych z Ameryki Południowej. W 1902 roku amerykańskie małżeństwo otrzymało w prezencie parę bezwłosych kotów od miejscowych Indian Pueblo. Odkąd w 1935 roku pojawiły się publikacje o kotach bezwłosych urodzonych we Francji, odnotowywano coraz więcej przypadków pojawienia się takich osobników - przeważnie w Europie Zachodniej, ale również w Maroku i Stanach Zjednoczonych.

Po raz pierwszy wdrożono program hodowli w 1966 roku w Toronto, w Kanadzie. Domowa kotka Elizabeth urodziła kocięta po pokryciu przez Prune'a, łysego, czarnego kocura. Początkowo nazwano rasę moonstone, później canadian hairless(kanadyjski kot bezwłosy). Ogółem Prune doczekał się potomstwa liczącego 55 osobników, z czego 28 nie posiadało sierści. Na całym świecie coraz więcej bezwłosych kociąt rodziło się z owłosionych rodziców, zjawisko to występowało zarówno u rasowych zwierząt, jak i zwykłych nierasowych kotów domowych.

Zakładano też coraz więcej hodowli takich kotów. Na początku lat 70-tych poprzedniego wieku rasę tę nazwano sfinks, ponieważ bezwłosy kocur pokazywany na wystawie siedział niczym drogocenny posąg na stole sędziowskim, nieporuszony faktem, że jego osoba przykuwała uwagę. W Holandii pierwsze kocięta rasy sfinks zjawiły się w 1978 roku.

J.P.H. Steijns "Koty i kocięta poradnik i kompendium wiedzy"